Gelegen aan de pittoreske oevers van de rivier de La Plata, is de stad Colonia del Sacramento de enige culturele site in Uruguay die de status van UNESCO-werelderfgoed heeft gekregen. Dit Zuid-Amerikaanse land bevat echter een schat aan culturele en historische bezienswaardigheden die het ontdekken waard zijn.
Montevideo, Uruguay | © Jimmy Baikovicius / Flickr
De baai en de eilanden van Colonia del Sacramento
De baai en de eilanden van Colonia del Sacramento beslaan het hele gebied van de Portugese nederzetting rond de Colonia del Sacramento. De omliggende baaien en eilanden hebben een vergelijkbare culturele betekenis, hoewel ze alleen op de voorlopige lijst van Werelderfgoed van UNESCO staan. De baai is beschreven als een 'reservoir van historische getuigenissen van het landelijke leven' dat een duidelijk en onthullend portret schetst van het leven ten tijde van de Portugese nederzetting. Er is gesuggereerd dat 'het gebied als geheel een uniek voorbeeld vormt van het dagelijkse koloniale leven in de zee, de stad en het land'. Het was de ontwikkeling en het gebruik van deze baai als een kruispunt voor handelaren en ondernemers die Colonia del Sacramento uiteindelijk zouden vestigen als een commercieel welvarend gebied van handel en economische groei.
De stad Colonia del Sacramento
Colonia del Sacramento is de op één na oudste stad van Uruguay en was ooit het toneel van een eeuwenlang geschil over de controle tussen Spaanse en Portugese kolonisten. Het was door Antonio Pedro de Vasconcellos 'rol als gouverneur dat de stad in 1722 een krachtpatser werd voor commerciële en culturele ondernemingen, en het was deze commercialiteit en zware focus op handel die zo'n sleutelrol speelde bij het vormen van Buenos Aires tot de regio die we herken vandaag. Spanje en Portugal vochten negen keer in 100 jaar om controle over Sacramento, dus het is geen wonder dat de architectuur van de stad een mix is van Spaanse en Portugese stijlen. Portugese gebouwen met een plat dak en witte muren omzomen straten met Spaanse invloed, straten die iets lager aan de zijkant en hoger in het midden zijn in typisch Spaanse stijl.
Colonia del Sacramento | © Philip Choi / Flickr
Chamangá, een gebied met rotsschilderingen
Onlangs is deze natuurlijke rotsformatie een gebied geworden dat van groot belang is voor zowel de Uruguayaanse regering als academische onderzoekers. Hoewel haar positie als werelderfgoed in afwachting is, is Chamangá, gelegen in de provincie Flores in het zuidwesten van Uruguay, een plaats van tastbare historische betekenis. Het gebied is bezaaid met natuurlijk gevormde granietblokken die plaats bieden aan 40 rotsschilderingen (er worden er steeds meer ontdekt), waarvan sommige naar schatting meer dan 2000 jaar oud zijn. Chamangá wordt daarom gekenmerkt door de hoogste concentratie aan pictografische sites in heel Uruguay, terwijl de ontdekking en studie van deze schilderijen ertoe heeft geleid dat archeologen dieper in de regio zijn gaan graven. Hoewel de archeologische onderzoeken momenteel niet voldoende zijn om Chamangá als werelderfgoed te beveiligen, duiden de ontdekkingen die ze hebben ontdekt op het bestaan van een 'archeologisch register', dat echt inzicht geeft in de culturele geschiedenis van de regio.
Ciudad Vieja, Montevideo
Ciudad Vieja, een district van Montevideo dat beschermd wordt door erfgoed, wordt beschouwd als een van de culturele erfgoedsites van Uruguay, met de La Rambla Promenade er dwars doorheen. Deze barrio (Spaans voor buurt) is het oudste deel van Montevideo, vandaar de naam 'Oude Stad'. Ondanks haar historische wortels heeft de stad de afgelopen jaren een transformatie ondergaan, die tot stand is gekomen als een direct gevolg van de campagnes en de invloed van de gemeentelijke intendant van Montevideo. Ciudad Vieja werd omringd door een verdedigingsmuur tot 1829, toen het grootste deel werd afgebroken, waardoor alleen de poort van de Citadel overeind bleef; deze structuur fungeert nu als embleem voor deze regio. De recente opkomst als het gebied van Montevideo met het meest bruisende nachtleven betekent dat er een echte mix is van oud en nieuw, met zowel hedendaagse als historische voorbeelden van architectonisch ontwerp naast elkaar.
'Oude stad', Ciudad Vieja | © Montecruz Foto / Flickr
Moderne architectuur van de twintigste eeuw
Dit is een belangrijke verzameling gebouwen in Montevideo met een breed scala aan architecturale stijlen, waarin elk een weerspiegeling is van zowel het tijdperk waarin het werd gebouwd als de nationaliteit van degenen die het hebben ontworpen. Het is beschreven als een 'monumentaal complex van uitzonderlijke kenmerken' dat een schat aan architectonische uitingen geeft en echt inzicht geeft in de sociale, culturele en historische ontwikkeling van Montevideo als stad. Voorlopig gezien de titel 'Moderne Architectuur van de Twintigste Eeuw', omvat de lijst van gebouwen in werkelijkheid alle architectuur die tussen 1915 en 1965 is geproduceerd. De verschillende architecturale stijlen van elk gebouw fungeren als een viering van ontwikkeling, vooruitgang en samenwerking tussen naties; de structuren variëren van vroege architectonische uitingen tot meer moderne en geavanceerde stijlen uit de jaren 60, een periode van architectuur die sterk werd beïnvloed door naoorlogse ervaringen en regionalismen.
Montevideo Cityscape, Uruguay | © Leandro Neumann Ciuffo / WikiCommons
Fray Bentos
Fray Bentos is een belangrijke haven in Uruguay, perfect gelegen tussen twee van de belangrijkste rivieren van het land; de Rio Negro in het zuiden en de Uruguay-rivier in het westen. Deze positie was ideaal om de ontwikkeling van commerciële en industriële bedrijven te stimuleren die konden profiteren van de rijke geografische voordelen van de regio, zoals de vruchtbare grond. De ontwikkeling van dit gebied tot de haven van Fray Bentos, officieel opgericht in 1859, geeft het een rijke historische achtergrond die gedeeltelijk is ontstaan vanuit de toplocatie. De groeiende handel die in Fray Bentos in de 19e eeuw begon, zorgde voor echte sociale en politieke verandering op RÍo de la Plata, en de installatie van kleine en middelgrote ondernemingen, saladeros genaamd, leidde tot de toenemende migratie van mensen naar de fundamenten van steden rond de haven. De haven en de omliggende gebouwen werden gebouwd in 1887 en zijn architectonisch geworteld in de geschiedenis, met originele werkhuizen en vroege commerciële gebouwen, en bieden een interessant sociaal, cultureel en industrieel perspectief voor zowel de lokale bevolking als toeristen. Hoewel de status van Werelderfgoed in afwachting is, maken al deze factoren Fray Bentos uiteindelijk een 'echt voorbeeld van Europese structuren in de tijd van de postindustriële revolutie'.
Fray Bentos | © Elbetobm / WikiCommons
La Rambla Promenade - Montevideo
La Rambla Promenade staat momenteel op de voorlopige lijst van werelderfgoed van UNESCO en wordt beschreven als een integraal onderdeel van de Montevidische identiteit. De promenade is een lange laan die de hele kustlijn van Montevideo overspant en hoewel het een openbare ruimte is, wordt het beschermd als een nationaal historisch monument. Het bestaat uit zeven verschillende secties, die elk verschillende kenmerken hebben die de periode weerspiegelen waarin ze zijn gebouwd. Beginnend bij de baai van Montevideo en de haven van Capurro en eindigend in de oostelijke Carrasco, Rambla Tomás Berreta, loopt de promenade parallel aan een reeks stranden die bijdragen aan de karakterisering en beschrijving van elk segment. Zijn positie in de openbare sfeer stelt La Rambla veilig als een plaats van echt cultureel belang voor de inwoners van Montevid, het stimuleert sociale interactie langs de lange looppaden en houdt het concept van een 'inclusieve democratie' levend in Uruguayaanse harten.
La Rambla Promenade in Montevideo | © Jose Porras / WikiCommons
Eladio Dieste - Ingenieur
De gebouwen en architectonische ontwerpen van Eladio Dieste zijn van groot belang voor zowel nationale als internationale architectonische landschappen. Zijn oeuvre wordt 'een van de meest opvallende voorbeelden van innovatief architectonisch ontwerp van de 20e eeuw in Latijns-Amerika' genoemd. Typisch zijn zijn gebouwen een samensmelting van functionaliteit en hypermodern ontwerp, waarbij elk aspect van het gebouw, van de centrale structuur tot de algehele esthetiek, een doel dient. Dieste was een pionier in architectonische kringen en ontwikkelde de metselwerkstructuurtechniek waarbij dunne metaalplaten worden gebruikt om veel lichtere constructies te produceren. Enkele van zijn Uruguayaanse werken die zijn positie op de voorlopige werelderfgoedlijst hebben veiliggesteld, zijn onder meer de haven 'Julio Herrera y Obes' van Montevideo, de kerk van Cristo Obrero in Atlántida en de Nueva Palmira-kades. Elk van zijn projecten heeft prachtige, zelfdragende, dubbel gebogen bogen, slanke torens en 'muren van gelijnde oppervlakken', en heeft zijn positie als een van de meest invloedrijke architecturale ingenieurs van de 20e eeuw versterkt.
Kerk van Cristo Obrero | © Nicolas Barriola / WikiCommons
'Mercado del Puerto'
Deze traditionele Uruguayaanse voedselmarkt vindt plaats in de 'oude stad' van Montevideo. Opgericht in 1885 door de Spaanse handelaar Zumarán Pedro Saenz, is de markt uitgegroeid tot een aantal straatverkopers en restaurants, die allemaal het beste van Uruguayaanse eten en drinken verkopen. De markt begon als een bescheiden project, het was oorspronkelijk een afgebakend gebied in de geplaveide straten van Perez Castilian. Het groeide exponentieel en iets meer dan een jaar na de opening moesten de organisatoren het Mercado del Puerto-gebouw kopen om aan de groeiende vraag van de consument te voldoen. Dit gebouw, en veel aspecten van de markt zelf, blijven trouw aan de traditionele 19e-eeuwse stijl. Maar met zijn voortdurende expansie en populariteit bij zowel onderdanen als toeristen, zijn er bepaalde aspecten van de markt die door de tijd zijn getransformeerd, waardoor het een prachtige samensmelting van verleden en heden is geworden. Het werd in 1975 opgericht als nationaal historisch monument.
Mercado Del Puerto | © Eduardo Ruggieri / WikiCommons
