In deze mengelmoes van fabel en cultureel commentaar introduceert Shanghai-expert Rachel Deason de fictieve Wang Ayi, Shanghai-vrouw en koningin van de in pyjama's geklede ouderen van de stad.
Het is een milde herfstdag in de trendy wijk Xuhui in Shanghai. Expats profiteren van de zeldzame blauwe lucht met joyrides halverwege de middag op hun gehuurde Ofo-fietsen. De straatvegers zijn in volle gang en borstelen de gevallen bladeren van de trottoirs in een poging de zomer te verlengen. Jonge transplantaties uit Tier 2-steden lopen met hun honden in hun mooiste kleding, wetende dat dit de perfecte dag is om te pronken met hun hernieuwde status. Iedereen ziet er op zijn best uit en Shanghai laat zijn goede kant zien.
Dan stapt Wang Ayi naar buiten.
Verscholen tussen een luxe massagesalon en een coffeeshop, wordt het appartement van Wang Ayi door de meesten onopgemerkt. Het is tenslotte niet veel meer dan een eenpersoonskamer, vochtig van de geur van de stinkende tofu van gisteravond en alleen verlicht door het blauwe licht van de box-tv in de hoek. Voor haar appartement is een stralende bruid op een missie om de perfecte foto's voor de bruiloft te krijgen. Haar jurk, hoewel alleen voor de gelegenheid gehuurd, kost meer dan de maandelijkse huur van Wang Ayi.
De oudere Shanghainese vrouw - ayi of tante genoemd om haar hoge leeftijd aan te geven - ziet eruit alsof ze er niet bij hoort. Het is laat in de middag en ze draagt nog steeds pyjama's: een roze, tweedelig katoenen nummer met een geruite overlay die ze kocht bij een winkel die op de een of andere manier de komst van Taobao, het antwoord van China op eBay, heeft overleefd.
Terwijl ze over straat loopt en een rollende draagtas achter zich aan sleept, ziet ze eruit alsof ze bij de groentestall op de hoek gaat stoppen. Maar ze gaat door. Ze draait naar links, haar draagtas laat een piepje horen terwijl het de hoek omgaat. Ze komt het metrostation binnen en haar tas rammelt de trap achter zich af.
En hier zijn ze, links en rechts, voor en achter, gekleed in tweedelige katoenen pyjama's met geruite overlays: Shanghai's andere ayis. Hun echtgenoten zijn ook bij hen: sommigen shirtloos en in boxershorts, anderen met vergelijkbare tweedelige katoennummers.
De generatie die ongekoeld is geboren
Nu Shanghai steeds trendyer wordt, kan het gemakkelijk zijn om de pyjamamensen te negeren - maar ze zijn er. Zij zijn de oudere generatie, een die zich de huisvesting van shikumen kan herinneren vóór de gentrificatie, toen je in een shikumen woonde, betekende dat gewoon dat je arm was. Zij zijn de generatie die ongekoeld werd geboren, ingeklemd tussen de feestjaren van de stad, te jong om de roerige jaren '20 te herinneren, te oud om te genieten van het Wilde Wilde Westen van de jaren '00. Ze zijn alles wat Shanghai wil verbergen, maar alles wat het tot de stad maakt die het is.
Van buitenaf gezien - bijvoorbeeld van een stadsfunctionaris - is het dragen van een pyjama in het openbaar onbeschaafd. In feite probeerde een buurtcomité van Shanghai ooit om die reden het dragen van pyjama's in het openbaar te verbieden. Maar zoals bij veel van de pogingen tot hardhandig optreden van de stad, mislukte de maatregel.
Voor Wang Ayi is het dragen van haar pyjama in het openbaar hetzelfde als de recente transplantatie van een Tier 2-stad met haar multi-duizend-renminbi-jas om haar hond uit te laten. Voor Wang Ayi tonen haar pyjama's hun eigen soort rijkdom. Natuurlijk kocht ze ze waarschijnlijk 20 jaar geleden, en ze kosten waarschijnlijk niet meer dan honderd renminbi, maar ze laten zien dat ze tijd heeft voor vrije tijd. Er is iets aan het dragen ervan dat zegt: "Ik bezit deze stad".
Terwijl Wang Ayi over straat loopt met haar rollende tas achter zich aan, rammelt ze met een aura van coolheid - niet het soort cool dat de jongeren op hun Ofo-fietsen hebben, maar een get-out-of-my-face-type cool, een ik-overleefd-de-culturele-revolutie-type cool.
Niemand kan haar aanraken.
