Aan de kade van Bangkok vindt een voetbalrevolutie plaats. Steunend op Khlong Toei - een arbeiderswijk aan de waterkant van de stad - zijn de oranje en blauwgeklede fanatici van Port FC een van de drijvende krachten achter een ontluikende voetbalfancultuur die de afgelopen tien jaar in Thailand aan populariteit heeft gewonnen.
Geïntroduceerd in 1897, werd voetbal voor het eerst geformaliseerd in Thailand in 1916 toen de koninklijk genaamde Football Association of Thailand onder bescherming van Zijne Majesteit de Koning ontstond. Hoewel voetbal zich al snel vestigde als de populairste sport in dit Zuidoost-Aziatische koninkrijk, is Thailand in de tussenliggende eeuw een perifere en onbelangrijke figuur gebleven in het wereldspel. Maar dit lijkt te veranderen.
Port FC ultra © Alastair McCready / Cultuurreis
The War Elephants, het nationale voetbalteam van Thailand, heeft drie opeenvolgende ASEAN Football Championship-finales bereikt (twee gewonnen) en was de enige vertegenwoordiger van Zuidoost-Azië tijdens de derde ronde van de Aziatische kwalificatie voor het WK 2018. Lokaal ziet het plaatje er ook veelbelovend uit. Sinds 2007 heeft een revisie van het binnenlandse spel het hoogste niveau van Thais voetbal zien evolueren van een in Bangkok gevestigde semi-professionele competitie naar de landelijke professionele Thailand Premier League die grote buitenlandse namen naar zijn clubs kan trekken.
PAT Stadium © Alastair McCready / Cultuurreis
Deze opkomst op het veld heeft een bloeiende fancultuur veroorzaakt. Port FC is een van een aantal Thaise voetbalcompetitieteams, naast Chonburi FC, Bangkok Glass FC en Muangthong United FC, die nu allemaal een grote, loyale en vocale schare fans hebben tijdens hun wedstrijden. Dit is een relatief ongekend fenomeen in een land met een cultuur van regelmatige re-branding en ontworteling van zijn teams.
De loyale steun van Port FC © Alastair McCready / Culture Trip
Port FC trekt regelmatig drukbezochte bezoekers in hun PAT-stadion met 12.000 zitplaatsen, een van de weinige sfeervolle, speciaal gebouwde voetbalvelden van Thailand, compleet met 19 meter veldportret van koning Vajiralongkorn. Het meest in het oog springend zijn de ultras van de club - de hardcore supporters.
Geïnspireerd door hun Europese tegenhangers, stuiteren de kolkende sjaal, sportieve Stone Island-kleding, een favoriet onder Britse hooligans, stuiteren samen op het ritme van twee drummers. Met kracht en energie volgen ze ijverig de leiding van de gezangenleider die vooraan en in het midden staat, instructies blaffend door een megafoon, nooit een keer omdraaiend om de actie achter hem te zien plaatsvinden.
Port FC chant leader © Alastair McCready / Culture Trip
Hoewel dit allemaal standaard klinkt in de wereldwijde ultracultuur - meestal geassocieerd met jonge mannen die zich bezighouden met overmatig drinken, geweld en gewelddadigheid - krijgt deze subcultuur hier een unieke lokale smaak.
In overeenstemming met de Thaise samenleving, waar publieke uitingen van agressie zeer afgekeurd worden, blijft de sfeer onberispelijk gastvrij. Bezoekende teams genieten een warm welkom dat zelden wordt gezien door thuisfans op voetbalvelden wereldwijd; buitenstaanders worden omarmd in het binnenste heiligdom van Port FC's ultras achter het doel in de Nieuwe Stand, gereserveerd voor alleen de meest enthousiaste.
Kenmerkend voor deze gezinsvriendelijke sfeer is het ongewoon hoge aantal aanwezige vrouwen en kinderen.
Port FC's jongste ultra © Alastair McCready / Cultuurreis
Supporters stromen de straat op met het geluid van het laatste fluitsignaal, maar de ultras gaan door in hun feestvreugde, niet afgeschrikt door het ledigende stadion om hen heen. 'Wij zijn Tha Ruea
.we juichen Tha Ruea ', brullen ze.
