Na de sprong te hebben gemaakt van de relatief kleine scifi-komedie Safety Not Guaranteed (2012) naar de enorme blockbuster Jurassic World (2015), is Colin Trevorrow weer terug met een geheel andere film - The Book of Henry. We spraken met de regisseur waarom hij het uitdagende project op zich nam voordat hij op weg gaat naar een sterrenstelsel ver, ver weg
Misschien vind je dit ook leuk: Around the World in 18 Stunning Star Wars Locations
Zoals de meeste mensen al weten, zal Trevorrow's volgende film Star Wars: Episode 9 zijn. Nu de recensies voor zijn nieuwste film - The Book of Henry - druppelen, begonnen we onze chat door uit te zoeken wat de filmmaker naar de uitdagende thema's van deze film trok.
Colin Trevorrow: Ik wilde iets anders doen. Ik wilde mijn angst onder ogen zien en mezelf nieuwe uitdagingen toewerpen. Het script voelde voor ouders als een elementaire koortsdroom. We hebben die angsten als ouders dat onze kinderen veilig zijn; in ons leven leven we in een constante staat van wankeling tussen komedie, drama en een spannende thriller, en dit greep me.
Cultuurreis: het is een nachtmerrieachtig scenario voor ouders (omgaan met kindermishandeling, dood en het gevoel de controle te verliezen), was je ongerust over het aanpakken van iets in de film?
Colin Trevorrow: Alles. Elke seconde, en toch wist ik dat er iets in zat en ik had er alle vertrouwen in. Als ik zie hoe ouders en publiek erop reageren, ben ik dat nog steeds. Er is iets aan de manier waarop het zich ontvouwt, wat voelt alsof het contact zal maken met mensen met kinderen. Voor mij, het idee om zo'n enorm verlies te lijden en vervolgens het gezin te resetten, maakt gebruik van het schokkende gevoel dat alles uit elkaar valt.
Het is meer een verhaal over het ouderschap waarin ze [het personage van Naomi Watt] haar kompas vindt nadat ze het voor 95% van de film niet had.
Cultuurreis: Je vermeldt hoe ouders in deze situatie zouden reageren, en zelfs als volwassenen die geen kinderen hebben, heb ik het gevoel dat we ons daarmee kunnen identificeren, dus hoe kwam je dan in de mentaliteit van de jongere personages in de film en in in het bijzonder Jacob Tremblay, die we zien rouwen om het verlies van zijn oudere broer?
Colin Trevorrow: Ik heb een broer en gelukkig was er een verband. Henry [Jaeden Lieberher] staat in de schijnwerpers en zijn broer [Tremblay] staat daar in de schaduw van. Mijn broer heeft een geweldig leven en heeft het heel goed voor zichzelf gedaan, maar ik ben opgegroeid met veel aandacht voor mezelf. Ik begreep die dynamiek en was ermee verbonden.
Jacob's optreden verandert echt gedurende de hele film. Het is een film in drie bedrijven, net als een opera, en heel vaak krijg je elke act schokkend anders dan een andere, die beweegt tussen romantiek, komedie en tragedie. Jacob's prestatie verandert zo fundamenteel wanneer hij zijn broer verliest; we zien hem ouder worden. Hij verandert van houding en dat was heel volwassen om te doen.
Colin Trevorrow (rechts) op de set met Jacob Tremblay © universal Pictures
Misschien vind je dit ook leuk: 'Gifted' regisseur Marc Webb over Marvel-films en werken met Chris Evans
Cultuurreis: U noemt de schokkende aard van de acts en dat moet een moeilijk evenwicht zijn geweest in termen van de toon van de film? Is het publiek geneigd om niet in contact te komen met die verandering in toon?
Colin Trevorrow: Ik merk eigenlijk dat het publiek hier veel meer bij past dan mensen die films kijken voor de kost, en dat hebben we gezien. We hebben deze film door het hele land vertoond en het publiek reageerde er zo goed op. Als je weet hoe films werken en hoe ze met je emoties spelen, kan dat veel schokkender zijn dan wanneer je een gemiddeld publiekslid bent op reis. De film speelt het beste met mensen die bereid zijn om mee op reis te worden genomen. Het is in zekere zin ontworpen als een film met geesten of een groot kwaad, maar eigenlijk heeft die dingen niet echt.
Omdat de film zo klein is en geen fantastisch element bevat, denk ik tonaal dat er niets verandert. De reacties zijn consistent. Een film als Poltergeist (1982) heeft die grote verschuiving en daar was ik in geïnteresseerd.
Cultuurreis: zelfs Jurassic World heeft dat soort opzet
Colin Trevorrow: Ik ken het. We hebben een gezin in een huis, de ouders gaan scheiden, maar er is geen teken van terreur buiten. We hebben een moeder die een kind helpt zijn rugzak aan te trekken en we eindigen met dat kind dat naar een gigantische Mosasaurus kijkt die een genetisch gemodificeerde dinosaurus eet met aan beide kanten een T-Rex en Raptor, ook dat is anders, maar niet qua toon.
Cultuurreis: met sommige van je films weet je voor wie je het maakt. Wist je voor wie dit was?
Colin Trevorrow: Ouders. Vooral ouders van mijn generatie. Ik heb ouderen ook heel goed zien reageren. Ik heb een vierjarige en een achtjarige en de wereld is een gruwelijke plek. De soorten angsten die we nu voor onze kinderen hebben, zijn anders dan die van vorige generaties. Ik kon in mijn buurt fietsen en een plan bedenken toen ik klein was, maar dat is tegenwoordig niet veilig meer. Ik ontdekte dat de film gebruikmaakt van die angsten, maar ook van onze kinderen die zich soms zoveel slimmer voelen dan wij, maar dat we nog steeds de volwassenen zijn. Het is gemakkelijk om te vergeten dat we soms de volwassenen zijn.
Jacob Tremblay, Jaeden Liberier en Naomi Watts © Universal Pictures
Cultuurreis: het moet moeilijk voor je zijn om je geen kind te voelen, een minuutje spelen met dinosaurussen en je dan klaarmaken om je aan te sluiten bij het Star Wars-universum?
Colin Trevorrow: Natuurlijk, ja. U kunt zich voorstellen waarom deze ideeën mij dan zo zouden fascineren. Ik ben elke dag als een kind en ik speel met dit geweldige speelgoed, denkend dat mijn kinderen zeker slimmer zijn dan ik. Ik moet naar huis komen en eraan denken om een voorbeeld te stellen en een vuurtoren te zijn die hen leidt.
Mijn zoon heeft deze film gezien, mijn dochter is pas vier, dus zij nog niet. Hij hield echt van de film, maar op een manier die volwassenen waarschijnlijk niet zullen hebben. Hij identificeerde dat de buurman een ultiem kwaad is, zonder mogelijk te begrijpen op welke manier; we hadden hierover een gesprek met Jaeden en Jacob op de set. Ik zou geen enkele ouder vertellen wanneer de film geschikt is voor hun kind, maar ik stelde me voor dat het een film zou zijn die moeders en tienerdochters uiteindelijk zouden gaan bekijken.
Je maakt films voor publiek en mensen in je leven. Mijn vrouw is Frans en ik denk dat de Fransen van deze film gaan houden. Ze praten over problemen.
Cultuurreis: Je werkt ook aan Jurassic World 2, maar deze keer niet als regisseur. Was het moeilijk om die stap helemaal terug te zetten?
Colin Trevorrow: Op de eerste dag was het. Ik was nauw betrokken bij het proces totdat we begonnen met fotograferen, en omdat er zoveel elementen in de film waren, wilde ik JA Bayona steunen. Hij is echter zo'n geweldige filmmaker dat hij me zeker niet nodig heeft om advies te geven, maar ik was er als schrijver op de set. Ik was nooit over zijn schouder en ik besefte al vroeg dat er een moment was dat ik een muffin kon halen en dat niemand het zou merken of er iets om zou geven. Ik omarmde het feit dat ik samenwerk.
Cultuurreis: we zijn er zeker van dat je geen vrije dagen zult hebben op je volgende film [Star Wars: Episode 9], dus hoe bereid je je daarop voor?
Colin Trevorrow: Het is het tegenovergestelde, omdat ik weet dat ik de steun van iedereen zal hebben. Ik zal daar geen schrijver over zijn, hoewel ik er misschien omheen schrijf. Ik zal niet de constante druk hebben om het alleen te doen. Ik geef daar de voorkeur aan. Ik zal al die verschillende perspectieven om me heen hebben en we zullen kunnen praten over alle verschillende uitkomsten.
We bevinden ons in een tijd waarin de bedoelingen van de personages en de filmmakers verkeerd begrepen kunnen worden, we moeten daar ook rekening mee houden.
The Book of Henry verschijnt vanaf 23 juni in het VK.
