De broers Fernando en Humberto Campana, het internationaal gevierde Braziliaanse ontwerpduo, waren nooit bedoeld als ontwerpers. Humberto groeide op in een boerendorp in de staat São Paulo en studeerde rechten terwijl Fernando een opleiding als architect volgde. Pas halverwege de jaren tachtig besloot het paar een studio te openen. We ontdekken meer over de opkomst van twee broers uit São Paulo en catalogiseren hun reis van de boerengemeenschap naar de wereld van high-end ontwerpen.
Couch Boa van de gebroeders Campana Edra getoond op Salone Internazionale del Mobile, Milaan, Italië | © SunofErat / WikiCommons
De eerste Campana-tentoonstelling bestond uit een weergave van sobere ijzeren meubels - toepasselijk getiteld Ongemakkelijk - die een carrière begonnen die gekenmerkt werd door het onconventionele. Van ijzer tot speelgoed, touw en karton, het paar lijkt het nooit moe te worden om met materialen te experimenteren om stukken te maken die verrassen, uitdagen en amuseren. 'Ons werk', leggen ze uit, 'is om de grenzen van materialen te testen om te zien wat ze opleveren voor esthetiek en comfort.'
In het licht van technologisch gedreven ontwerp - gericht op universaliteit en het vermogen om items gemakkelijk en snel te reproduceren - hebben de broers geprobeerd het creatieproces te ontrafelen en te vertragen door stukken samen te stellen die rijk zijn aan lokale traditie en betekenis. Ze gebruiken inderdaad de meest onpraktische materialen en manipuleren ze met een ambachtelijke eigenaardigheid. 'Design is geen glamour', zegt Humberto. "Design gaat over de fabriek."
De beroemde Favela-stoel van de gebroeders Campana voor Edra getoond op Salone Internazionale del Mobile, Milaan, Italië © SunofErat / Wikicommons
Desalniettemin hebben de innovatie en complexiteit van hun werk de gebroeders Campana beroemd gemaakt, met hun stukken zo comfortabel tentoongesteld in een galerij als gepositioneerd in een woonkamer.
Het beslissende moment voor de broers kwam via een tentoonstelling in het Museum of Modern Art in New York in 1994, waaronder hun iconische Red Chair, die nu deel uitmaakt van de permanente collectie van MoMa. Bestaand uit een draad van rood touw - die ze naar verluidt op een markt hebben gekocht - zorgvuldig gewikkeld rond een roestvrijstalen frame, omhult het stuk hun afhankelijkheid van zeer 'gewone' materialen om excentrieke stukken te creëren.
Een andere unieke ontwikkeling die door de broers is geïnitieerd, is hun meubilair dat volledig bestaat uit knuffels - een duidelijk contrast met de ernst van hun ijzeren stoelen. Hun Alligator-stoel is volledig gemaakt van zachte, donzige reproducties van de anders angstaanjagende reptielen, die speels uitnodigen tot ontspanning.
Hoe internationaal ze ook zijn, hun werk is voortdurend in gesprek met de lokale cultuur en tradities van hun geboorteland Brazilië. Zoals ze aan de New York Post uitlegden: 'Brazilië is een zeer belangrijke inspiratiebron voor ons, en het multiculturalisme voedt onze creaties. Onze ontwerpen weerspiegelen de kenmerken van het land en vertalen die identiteit
.de kleuren, de mengsels, de creatieve chaos en de overwinning van continue oplossingen. ”
De Braziliaanse essentie van hun werk gaat echter veel verder dan het herhalen van clichés van samba, carnaval en voetbal. Multidão ("de massa") Chair ontwikkelt het gebruik van speelgoed door traditionele stoffen poppen uit het noordoosten van Brazilië te gebruiken. Deze poppen vertellen het verhaal van het leven in het noordoosten van het platteland en van de massale migratie naar de industriële centra van São Paulo en Rio de Janeiro gedurende de 20e eeuw.
Brasilia van de gebroeders Campana voor Edra getoond op Salone Internazionale del Mobile 2009, Milaan, Italië © SunOfErat / Wikicommons
Evenzo werd de Favela-stoel gemaakt van stukjes dennenhout, elk zorgvuldig samengesteld volgens de onvolkomenheden in de afzonderlijke stukken hout. Dit lukrake en prozaïsche proces weerspiegelt de constructie van hutjes in de favela's van Brazilië (sloppenwijken), waarbij families - vaak de eerder genoemde noordoostelijke migranten - hun huizen gingen bouwen met alle beschikbare materialen. De afbeeldingen van de multiplexhuizen, teder gebouwd door hun inwoners, zijn iconisch voor Braziliaanse favela's.
Door deze restjes en gevarieerde materialen om te zetten in hun zorgvuldig ontworpen stukken, voeren de gebroeders Campana deze lokale geschiedenis en identiteiten uit - belangrijker nog, de identiteiten van de gemarginaliseerde groepen in Brazilië - en transformeren dergelijke objecten van het alledaagse naar het buitengewone.
Sushibank | © Josie Fraser / FlickrCommons
De broers noemen Oscar Niemeyer, de belangrijkste architect van Brazilië, inderdaad als een grote invloed op hun werk. Niemeyer, vooral bekend als leider van de bouw van de speciaal gebouwde modernistische hoofdstad Brasilia in Brazilië, gebruikte ook onverwachte vormen om innovatieve nieuwe structuren te creëren. 'Hij bracht modernisme en functionalisme samen om poëzie te creëren, die hij naar de architectuur bracht
.Niemeyer en Brasilia symboliseerden de moderniteit en toekomst van Brazilië ', legt het paar uit. Fernando, die inderdaad is opgeleid als architect, 'wilde net als hij zijn'.
Maar ondanks al hun trouw aan Niemeyer, verschillen de gebroeders Campana in hun reactie tegen de modernistische en technologische ethiek, die net zo goed doordrongen is van ontwerp als van architectuur. Campana-stukken daarentegen zijn een viering van het bijzondere, van de handgemaakte en van het eigenzinnige.
Hun werk streeft naar een ambachtelijke kwaliteit, een individualisme dat meer kenmerkend is voor de eigenlijke kunst dan de productiegerichte designwereld. Toen de Italiaanse ontwerper Massimo Morozzi zijn Red Chair in zijn Edra-fabriek in Italië begon te produceren, stuurden de broers hem een video waarin het exacte proces werd beschreven waarmee het touw om het metalen frame moest worden gewikkeld.
In hun geboorteland Brazilië zijn de gebroeders Campana ongeëvenaard in termen van de enorme breedte en creativiteit van hun productie en, nu ze al in de gelederen van de internationale topontwerpers zijn ingebroken, blijft hun bekendheid groeien. Hun indrukwekkende oeuvre beweegt zich tussen de grenzen van design en kunst en ze verwerpen de scheiding: “Voor ons is er heel weinig verschil tussen de ontwerper en de kunstenaar. We zijn van mening dat beide onderzoekers en getuigen zijn van hun tijd.
