Terwijl de rest van Shanghai zich haast om relevant te blijven in een geglobaliseerde wereld, probeert het slaperige district Hongkou wanhopig zijn geschiedenis vast te houden. Ooit onderdeel van de internationale nederzetting van de stad, blijft Hongkou een levend museum van het gecompliceerde verleden van Shanghai, zelfs als de regering van de stad vecht om het af te breken.
Achtergrond
Hoewel de koloniale tijd van Shanghai duidelijker te zien is in de voormalige Franse concessie van de stad, wordt deze unieke tijd in de geschiedenis ook herdacht in het minder bekende noordelijke district Hongkou. Gelegen aan de samenvloeiing van de Huangpu-rivier en Suzhou Creek, werd Hongkou halverwege de 19e eeuw gebouwd als onderdeel van de gecombineerde Amerikaanse en Britse nederzetting.
Toegang tot het voormalige Joodse getto | © jo.sau / Flickr
Koloniale Hongkou
Gedurende deze tijd was het district de thuisbasis van de zelfbenoemde 'Shanghailanders', Amerikaanse en Britse inwoners die weigerden belasting te betalen aan de nationale Qing-regering. Oorspronkelijk exclusief voor internationals, opende Hongkou geleidelijk zijn deuren voor Chinese inwoners, hoewel ze de neiging hadden dienstbaar te zijn aan de Amerikanen en Britten. Maar ironisch genoeg kreeg Hongkou na het einde van de koloniale periode de grootste internationale invloed.
Broadway Mansions Hongkou | © jo.sau / Flickr
Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog overstroomden Japanse soldaten en burgers de Internationale Nederzetting, waardoor het de bijnaam 'Klein Tokio' kreeg. En aan het begin van de Tweede Wereldoorlog was Hongkou, destijds bekend als Hongkew, officieel in handen gevallen van de Japanners.
Overgebleven Amerikanen en Britten werden samen met de Chinezen in het interneringskamp Lunghua Civilian Assembly Center gegooid, zoals fans van JG Ballard's Empire of the Sun zich zullen herinneren.
De Chinezen die in Hongkou mochten blijven, leefden in erbarmelijke omstandigheden, in smalle steegjes genaamd Lilong, waardoor mensen in wezen bovenop elkaar moesten leven.
Afgebroken © Drew Bates / Flickr
Joodse vluchtelingen
Het was ook in deze tijd dat Hongkou zijn deuren opende voor Joodse vluchtelingen uit het door de nazi's bezette Europa. Tussen 1933 en 1941 stroomden bijna 40.000 joden van Duitsland naar Rusland Hongkou binnen, rond de Ohel Moshe-synagoge, die in 1907 werd gebouwd als een religieus centrum voor Russische joden.
De immigratie werd echter stopgezet na de aanval op Pearl Harbor in 1941. Op dit punt dwongen Japanse soldaten alle vluchtelingen en Chinese achterblijvers naar een gebied van 1, 9 vierkante kilometer van Hongkou, waar de omstandigheden slecht en overbevolkt waren. was een feit van het leven. Het gebied, hoewel niet ommuurd, was in wezen een getto, hoewel de charmante bijnaam 'Klein Wenen' anders suggereerde.
Het getto staat tot op de dag van vandaag en de Ohel Moshe-synagoge is omgevormd tot het Shanghai Jewish Refugees Museum om het buitengewone leven te herdenken van de meer dan 40.000 Joden en Chinezen die daar ooit woonden.
Erfgoedarchitectuur | © yue / Flickr
